Բանաստեղծություններ

Վահագն 

Հրդեհի աստված, հրդեհ ու կրակ,

Օ, Վահագն արի: – Տեսնում եմ ահա,

Որ ծիծաղում ու քրքջում են նրանք

Արնաքամ ընկած դիակիդ վրա:

Թե մի՞ֆ էիր դու … Եկան երգեցին

Մի հին իրիկուն գուսանները ծեր,

Որ հզո՜ր ես դու, հրոտ, հրածի՜ն,

Որ դո՜ւ կբերես փրկությունը մեր:

Եվ հավատացինք, հարբած ու գինով,

Որ դու կաս՝ հզոր, մարմնացում Ուժի՛ –

Իսկ նրանք եկան՝ արյունով, հրով

Մեր երկիրը հին դարձրին փոշի …

Եվ երբ քարշ տվին դիակդ արնաքամ,

Որ նետեն քաղցած ոհմակներին կեր –

Մեր կյանքի հիմներն անդունդը ընկան

Եվ արնոտ միգում ճարճատում են դեռ …

------------------------------------------------------------

Գիշերն ամբողջ հիվանդ, խելագար

Գիշերն ամբողջ հիվանդ, խելագար,

Ես երազեցի արեւի մասին:

Շուրջս ո՛չ մի ձայն ու շշուկ չկար –

ունատ էր շուրջս՝ գիշեր ու լուսին:

Ես երազեցի արեւի ոսկին,

Տենչացի նրա հրաշքը խնդուն՝

Ուզեցի սիրել շշուկն իմաստուն՝

Արեւանման, արնավառ խոսքի, –

Բայց շուրջս այնպես գունատ էր, տկար –

Խոսքեր չկային, ու արեւ չկար …

--------------------------------------------------------------

Որքան դաշտեր ոի կան 

Որքան դաշտեր որ կան,

Որքան որ կան լեռներ,

Որքան գյո՜ւղեր, հյո՜ւղեր,

Ու քաղաքներ հսկա –

Կուզեմ ողջույն այնքան

Հոգուս խորքից թեւե՜ր.

Կուզեմ ամե՛ն ժխոր

Հոգիս ապրի, զգա:-

Կուզեմ երգում իմ այս

Հոգիս հրթի՜ռ դառնա,

Թռչի հեռուն հրկե՜զ.-

Ամեն անցորդ ապրի,

Ամեն անցորդ զգա

Խենթությունը երգիս…

Կուզեմ շնչում երգիս

Ամե՛ն անցորդ զգա –

Խենթությո՜ւնս հրկեզ,

Խնդությո՛ւնս հսկա…